ΤΙ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Η λέξη Μάιος προέρχεται από την λατινική θεότητα Maja και εις την ελληνικήν προφέρεται Μάγια η δε ρίζα της λέξεως αυτής είναι ελληνική και προέρχεται από την Μαία βεβαίως, βεβαίως που σημαίνει τροφός, παραμάνα.
Οι προπάτορες μας εόρταζαν την Πρωτομαγιά με τα Ανθεστήρια (γιορτή των ανθέων, δηλ. των λουλουδιών).
Ως είθισται κατόπιν υιοθέτησαν την εορτή μας αυτή και οι υπόλοιποι λαοί απανταχού της γης.
Η 1η Μαΐου ή Πρωτομαγιά είναι διπλή εορτή και αργία:

1ον
Εορτάζομαι την ανοιξιάτικη φύση.
Ο λαός ελεύθερος εργασίας επισκέπτεται την ύπαιθρο με τα πλούσια χρώματα και αρώματα των λουλουδιών και απολαμβάνει ομορφιά της φύσης.
Έθιμο αυτής της ημέρας είναι και τα "Μαγιάτικα Στεφάνια"(υιοθετημένο από τα αρχαία Ανθεστήρια) τα οποία πλέκουμε με τα λουλούδια που μαζεύουμε  από τους αγρούς για να τα κρεμάσουμε στις εξώπορτες των σπιτιών μας μεταφέροντας έτσι τα χρώματα της άνοιξης  εις το κλεινόν άστυ. .

2ον
Η Πρωτομαγιά είναι και παγκόσμια εργατική εορτή και «γεννήθηκε» στην Αμερική ως εξής:

Το 1872 οι εργατικές τάξεις του Καναδά μετά από διαδηλώσεις και αγώνες που έκαναν κατάφεραν να αποκτήσουν τα κατά  κοινή λογική δικαιώματα που τους στερούσαν οι εργοδότες τους.
 Έτσι εφαρμόστηκαν κάποιοι νόμοι που προστάτευαν τα διακαιώματα (αλλά και τις υποχρεώσεις) των εργατών βάζοντας φρένο στις αχαλίνωτες απαιτήσεις των εργοδοτών τους.
Οι εργατικοί αγώνες μεταλαμπαδεύτηκαν στο Σικάγο το 1886 με χιλιάδες εργαζόμενους στις αρχές του Μάη να απεργούν και να διαδηλώνουν στους δρόμους της πόλης για την εκμετάλλευση των εργοδοτών απαιτώντας καλύτερες συμβάσεις εργασίας με βασικό τους αίτημα την οκτάωρη εργασία.
 Προ των εργατικών κινητοποιήσεων Κυριακή γιορτή και σχόλη δεν υπήρχε.
 Μετά από αυτές τις κινητοποιήσεις οι εργάτες του Σικάγο κατάφεραν να εδραιώσουν το 8ωρο τους.
Την Πρωτομαγιά στις ΗΠΑ δεν απεργούσαν μόνον οι εργάτες του Σικάγο αλλά και εργάτες σε πολλές άλλες  πόλεις της χώρας.
Πλησίον των ανθρακορυχείων αλλά και των μεταλλείων είχαν στηθεί υποτυπώδεις παραγκουπόλεις για τους εργάτες χωρίς τις στοιχειώδεις υποδομές για την επιβίωση τους. Σε περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων η αποζημίωση ήταν υποτυπώδης και οι οικογένειες των τραυματιών ή των εκλιπόντων εργατών έμενε κυριολεκτικά στον δρόμο.
Μην σας περνά από το μυαλό ότι (ορισμένοι από αυτούς τους αγώνες) ήταν αναίμακτοι, αντιθέτως έχασαν την ζωή τους αρκετοί απλοί σκληρά εργαζόμενοι στους δρόμους διεκδικώντας τα δεδουλευμένα.
Αξίζει να σημειωθεί και είναι προς τιμήν τους το ότι δεν επιχείρησαν τις εργασιακές αλλαγές μέσα από κάποια πολιτικά - κομματικά σχήματα, αλλά μέσα από την κοινωνική τους κατάντια και μη περιμένοντας βοήθεια από κανέναν έδρασαν μόνοι τους.
Έτσι λοιπόν ακολούθησαν και οι εργασιακές συμβάσεις με τα ασφάλιστρα των εργαζομένων, τις αργίες, το κατώτατο όριο των μισθών και άλλα πολλά τα οποία εμείς τα θεωρούμε σήμερα δεδομένα και δεν σκεπτόμαστε ότι κάποτε στην Αμερική ορισμένοι τα απέκτησαν πρώτοι μέσα από  δικούς τους αγώνες.
Γι αυτό ας ανάβουμε και κανένα κεράκι γι αυτούς τους άγνωστους προς εμάς αγωνιστές της ζωής, ή έστω όταν σηκώνουμε το ποτήρι μας να πίνουμε ένα ποτήρι νερό στη μνήμη τους.

Λούης Τίκας (Ηλίας Σπαντιδάκης), 1886 - 1914 Κρητικός μετανάστης από το Ρέθυμνο.
Ήταν ο πρώτος ηγέτης στις κινητοποιήσεις εργαζομένων του Κολοράντο και εκτελέστηκε το 1914 από τα πρωτοπαλήκαρα των εργοδοτών προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων ανθρακωρύχων. Αλλά αυτό ήταν μόνον η αρχή των διεκδικήσεων οι οποίες εκφράστηκαν εντονότερα από τους υπολοίπους εργαζόμενους.
Ένα μικρό βιογραφικό του Ηλία Σπαντιδάκη μπορούμε να δούμε στο ακόλουθο βίντεο.

Ελλάδα:
Και ερχόμαστε στην πρώτη εργατική κινητοποίηση που έγινε κατ' αρχάς στην Αθήνα το 1892 - 1893 υπό την ηγεσία του Σταύρου Καλλέργη.
 Οι διαδηλωτές  ζητούσαν 8ωρο, ασφαλιστικές παροχές, Κυριακάτικη αργία κ.ά.

Το 1936 και στην Θεσσαλονίκη την Πρωτομαγιά βγήκαν στους δρόμους καπνεργάτες  διαδηλώνοντας για καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Και εδώ οι διαδηλώσεις δεν ήταν αναίμακτες γιατί είχαμε νεκρούς εργαζόμενους από τα  τότε ένοπλα σώματα τάξεως. Εύχομαι καλή ανάπαυση στις ψυχές τους.

Οι πρώτες κινητοποιήσεις για τα εργατικά δικαιώματα ήταν καθαρά κοινωνικές και όχι πολιτικές ή πιο συγκεκριμένα κομματικές και έτσι Θα πρέπει να μένουν.
Όποιου πολιτικού σχήματος κι αν είμαστε οπαδοί την εργατική τάξη θα πρέπει να την βλέπουμε μόνο στην καθαρά κοινωνική μορφή της.
Η τελική μορφή του πανελλήνιου ασφαλιστικού φορέα οργανώθηκε και εδραιώθηκε 1η Δεκεμβρίου 1937 επί κυβερνήσεως Ιωάννη Μεταξά με την ονομασία "Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων", το γνωστό ΙΚΑ.
Οι εργοδότες είχαν υποχρέωση σύμφωνα με το νόμο να ασφαλίζουν τους εργαζόμενους που δούλευαν στις επιχειρήσεις τους.
Προηγούμενες κυβερνήσεις επιχείρησαν την λειτουργική οργάνωση του ΙΚΑ αλλά χωρίς λειτουργικό αποτέλεσμα.
   Vasileios